ساحل

کسی  آمد  که  حرف  عشق و  با  ما  زد
                                                        دل  ترسوی  ما  هم  دل به  دریا  زد

به  یک  دریای  توفانی
                               دل  ما  رفته  مهمانی

چه دوره ساحلش؛ از دور پیدا نیست
                                                 یه عمری راهه و در قدرت ما نیست
باید پارو نزد؛ وا داد
                          باید دل رو به دریا داد

خودش می بردت هر جا دلش خواست
                                                    به هر جا برد بدون ساحل همونجاست

به امیدی که ساحل داره این دریا         
                                             به امیدی که آروم می شه تا فردا

به امیدی که این دریا فقط شاه ماهی داره
                                             
                                             به عشقی که نمی بینی شباش رو بی ستاره
دل  ما  رفته  مهمانی
                              به  یک  دریای  توفانی