تنها تو میمانی

دل داده ام بر باد؛ بر هر چه بادا باد
مجنون تر از لیلی؛ شیرین تر از فرهاد

ای عشق از آتش اصل و نصب داری
از تیره ی دودی؛ از دودمان باد

آب از تو طوفان شد؛ خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش؛ در جان باد افتاد

هر قصر بی شیرین؛ چون بیستون ویران
هر کوه بی فرهاد؛ کاهی به دست باد

هفتاد پشت ما از نسل غم بودند
ارث پدر ما را؛ اندوه  مادرزاد

از خاک ما در باد؛ بوی تو می آید
تنها تو می مانی؛ ما می رویم از یاد.