در آغوش این دره ی دیر سال
بر این صخره ی خامش کور و کر
درخت تک افتاده ی کوهبید
برآورده مغرور بر اَبر٬ سر
فروبرده در سینه ی تنگ سنگ
پی جستن زندگی٬ ریشه ها
نه از تیشه ی تیز برقش هراس
نه از خشم طوفانش٬ اندیشه ها
در آنجا که ابری نباریده است
در آنجا که نگذشته یک رهگذار
درخت تک افتاده ی کوهبید
سرود حیات است٬ سبز و بلند
« شکفته چنین بر لب کوه سار »
شاهکاری از استاد محمد رضا شفیعی کدکنی(م.سرشک)
سلاااااااااممممممممممم
چه ستاره های مامانییییییییییییین؟!!!!!!!!!!!!!!!!۱۱۱۱