پند حافظ !
دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم واندر این کار دل خویش به دریا فکنم
از دل تنگ گنهکار برآرم آهی کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم
مایه ی خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست
می کنم جهد که خود را مگر آنجا فکنم
بگشا بند قبا ای مه خورشید کلاه تا چو زلفت سرسودازده در پا فکنم
جرعه جام برین تخت روان افشانم غلغل چنگ درین گنبد مینا فکنم
حافظا تکیه بر ایام چو سهوست و خطا
من چرا عشرت امروز به فردا فکنم
صدف
جمعه 25 اردیبهشت‌ماه سال 1383 ساعت 12:26 ق.ظ
*اه!
...که اگر اه کشیدن را بلد نبودم ,
به یادت که می افتادم چه می کردم؟