خالی  از  بغض  همیشه          پرم  از  ستاره  امشب

اگه  خوابم  اگه  بیدار              با  منی  دوباره  امشب

شب  برگشتن  اینه                شب  نو  کردن  تن  پوش

شب  بوسیدن  ماه و              شب  وا  کردن  اغوش

واسه  گم  کردن  اندوه             امشب  اون  شب  دوباره ست

شب  پیدا  شدن  تو                شب  دیدار  ستاره ست

تو  رو  پیدا  کردم  امشب          بعد  شبهای  مصیبت

بعد  دل  بریدن  از  من              بعد  دل  بستن  به  غربت

تو  رو  پیدا  کردم  امشب           وقت  گم  شدن  تو  رویا

وقت  پوشیدن  مهتاب               وقت  عریان  تماشا

بهار  عاشق

روان  پرور  بود  خرم  بهاری          که  گیری  پای  سروی  دست  یاری

و  گر  یاری  نداری  لاله  رخسار     بود  یکسان  به  چشمت  لاله  و  خار

چمن  بی  همنشین  زندان  جان  است

                                                       صفای  بوستان  از  دوستان  است

غمی  در  سایه  جانان  نداری

                                          و  گر  جانان  نداری  جان  نداری

بهار  عاشقان  رخسار  یار  است

                                              که  هر  جا  نوگلی  باشد  بهار  است           (رهی معیری)

ابی  دریا  قدغن       

                      شوق  تماشا  قدغن

عشق  دو  ماهی  قدغن

                                 با  هم  و  تنها  قدغن

برای  عشق  تازه  اجازه  بی  اجازه       برای  عشق  تازه  اجازه  بی  اجازه

پچ پچ  و  نجوا  قدغن

                             رقص  سایه ها  قدغن

کشف  بوسه  بی هوا  به  وقت  رویا  قدغن

برای  خواب  تازه  اجازه  بی  اجازه       برای  خواب  تازه  اجازه  بی  اجازه

در  این  غربت  خانگی       بگو  هر  چی  باید  بگی

غزل  بگو  به  سادگی        بگو  زنده  باد  زندگی

برای  شعر  تازه  اجازه  بی  اجازه       برای  شعر  تازه  اجازه  بی  اجازه

از  تو  نوشتن  قدغن         گلایه  کردن  قدغن

عطر  خوش  زن  قدغن       تو  قدغن  من  قدغن

برای  روز  تازه  اجازه  بی  اجازه       برای  روز  تازه  اجازه  بی  اجازه

بهار  نارنج

عطر  بهار  نارنج  در  باغ  بیداد  می کند

نمی بینمش  اما  صدایش  مرا  با  خود  می برد

عاشقم  می کند

دلم  تنگ  است   دلم  برای  دیدنش  تنگ  است

کی  رخ  می نماید ؟  نمی دانم   نمی دانم

ان  هنگام  که  عطر  بهار  نارنج  در  ان  کلام  مقدس  پیچید

من  تو  را  از  پشت  چشمهای  بسته ام  دیدم

خوبیهای  تو  را  و  لطف  تو  را

بهار  نارنج  را  به  نسیم  بسپار  و  عطر  یاس  را  به  شکوفه هایش

شادی

من  که  شب  صدای  بال  ماهتاب  را

بانگ  پر  گشودن  شهاب  را


من  که  شب  صدای  پای  خواب  را

روشن و روان

                 به  گوش  جان  شنیده ام

روزها  و  روزها

با  همه  گرسنگی  و  تشنگی

نشنوم  چرا

این  همه  شکایت   این  همه  ملال

این  همه  فغان  برای  نان  و  اب  را ؟

شادی  تو
               ای  سرشت  و  سرنوشت

ای  روان  ره  شناس

شادی  تو

                با  سپاس