با  قلم ...

با  قلم  می گویم :

            ای همزاد   ای همراه   ای هم سرنوشت

هر  دومان  حیران  بازیهای  دوران های  زشت

شعر هایم  را  نوشتی 

                    دست  خوش

اشک هایم  را  کجا  خواهی  نوشت ؟

زمانی  که  دست  زندگی  سنگین  و  شب  بی ترانه  است

هنگام  عشق  و  اعتماد  است. و  دست  زندگی  چه  سبک

می شود  و  شب  چه  پر  ترانه  انگاه  که  به  همه  عشق  می ورزیم  و  اعتماد  داریم.

انگاه  همه  چیز  سبک تر  می شود  و  ترانه ها  از  میان  تاریکی  بر می خیزند

بی  تو  مهتاب  شبی  باز  از  ان  کوچه  گذشتم

همه  تن  چشم  شدم  خیره  به  دنبال  تو  گشتم

شوق  دیدار  تو  لبریز  شد  از  جام  وجودم

شدم  ان  عاشق  دیوانه  که  بودم

در  نهانخانه  جانم  گل  یاد  تو  درخشید

باغ  صد  خاطره  خندید  عطر  صد  خاطره  پیچید

یادم  امد  که  شبی  با  هم  از  ان  کوچه  گذشتیم

پر  گشودیم  و  در  ان  خلوت  دلخواسته  گشتیم......................................

لحظاتی  هست  که  در  انها  زندگی  به  ظاهر  بی اهمیت  و  در  همان  زمان  سرشار  از 

هزاران  معنا  می نماید.

قلب  ما  همه  جا  هست. در  ساحل  رود  می نشینیم  و  از  ابهای  ژرف  ان  می نوشیم

می فهمیم  که  اب  نیز  تشنه  است  و  او  نیز  ما  را  می نوشد. در  ان  دم  با  کیهان  یگانه

می شویم.

بارها  گفته ام  خداوند  پشت  هزار  پرده  نور  است. اینک  می گویم :  با  گذر  از  یکی  از

این  پرده ها  جهان  پایان  می گیرد  و  خداوند  نزدیک تر  می شود

لحظاتی  هست  که  در  انها  زندگی  به  ظاهر  بی اهمیت  و  در  همان  زمان  سرشار  از 

هزاران  معنا  می نماید.

قلب  ما  همه  جا  هست. در  ساحل  رود  می نشینیم  و  از  ابهای  ژرف  ان  می نوشیم

می فهمیم  که  اب  نیز  تشنه  است  و  او  نیز  ما  را  می نوشد. در  ان  دم  با  کیهان  یگانه

می شویم.

بارها  گفته ام  خداوند  پشت  هزار  پرده  نور  است. اینک  می گویم :  با  گذر  از  یکی  از

این  پرده ها  جهان  پایان  می گیرد  و  خداوند  نزدیک تر  می شود